Εσωμεταμόρφωση

του Νικoλάου Πελεκανάκη
(Έπαινος Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Κοίτα το τζάμι που ξανά σε καθρεφτίζει,
σπάσε την όψη που σε μάτωσε και καις,
βρες τη διέξοδο σ’ ό,τι σε φυλακίζει,
ζήτα τα όνειρα που έκλεισες στο χτες.

Βγες απ’ της άρνησης τη γη που σε λυγίζει,
που δεν εκπλήρωσε ποτέ τα όνειρά σου.
Θα ’ρθεί η ζωή εξηγήσεις να ζητήσει.
Τι κέρδισες, τι έχασες εσύ. Στοχάσου.

Κόψε συνδέσμους που σε δένουν με το χθες,
χωρίς αξίες στο κυνήγι των ανέμων.
Ψάξε να βρεις τις πιο καλές επιλογές,
να μη χαθείς μέσα στις δίνες περασμένων.

Πάψε τις πράξεις που θαρρείς σ’ ελευθερώνουν
κ’ ύστερα βλέπεις τις συνέπειες αλυσίδες
που σου δεσμεύουνε το μέλλον, το σκοτώνουν,
γιατί σου κρύψανε πληγές που δεν τις είδες.

Ράνε με δάκρυ τους ογκόλιθους του πόνου,
δώσε φτερούγες στης καρδιάς την προσευχή
και με το θέλω σου, ισχύος μεγατόνου
θα αναβλύσει απ’ το δάκρυ η ζωή.

Κοίτα με θάρρος κατάματα εσένα
και μη δειλιάσεις μπρος σε τύψεις, ενοχές
και αν τα στήθια σου ματώσουν πληγιασμένα,
κοίτα το αύριο και νίκησε το χθες.

Το βλέμμα ύψωσε καρδιά να βρεις το θάρρος,
ένα κερί ο ουρανός έχει ανάψει,
έχει τη δύναμη να λιώσει όλο το βάρος,
μία ανάσταση βαθιά σου να σταλάξει.

Κι όταν θα βρεις το έσω πρόσωπο που πρέπει
και αντικρίσεις τον καθρέφτη σου ξανά,
μοιάσε σ’ εκείνον που μονάχα ψηλά βλέπει
κι αρνείται μες στα λασπονέρια να βουτά.

(1/8/2012 Αγία Παρασκευή, Αθήνα)