ΜΕΣΟΒΔΟΜΑΔΟ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ

της Κωνσταντίνας Ράπτη
(1o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Με κυνηγάει βάναυσα το χθες…

Πρωί Δευτέρας σκίζω τα γραμμένα…

Μα απόμειναν σαν λόγχες οι ενοχές…

Ξοπίσω μου να τρέχουν δίχως φρένα…

Αφήνω τις ανάσες μου στο φως…

Η Τρίτη θα με βρει αποκομμένη…

Το σώμα μου στα βράχια ναυαγός…

Και η ψυχή μου ανήλεα λαβωμένη…

Καράβι στη στεριά να ξεστρατώ…

Τέταρτη μεσοβδόμαδο που κλαίει…

Τ’ ολόκληρο που πούλησες μισό…

Και τ’ άλλο του μισό να παραπαίει…

Η Πέμπτη θα με βρει σ’ άδεια σκηνή…

Και η Παρασκευή σε λάθος πλάνο…

Το Σάββατο σταλάζει από χολή…

Φεγγάρια που μου έταξαν τα χάνω…

Σαν άνοιξης λουλούδια θα ντυθώ…

Και Κυριακή θα βγω στο ακρογιάλι…

Από τις στάχτες μου θα γεννηθώ…

Και θ’ αγαπήσω τη ζωή και πάλι…

(Ωρωπός)