Πρόγραμμα ΔΙΕΒΑ 2012

O Ναυτικός Όμιλος Ανοιχτής Θάλασσας, με τη συμμετοχή του Ναυτικού Ιστιοπλοϊκού Κολυμβητικού Ομίλου Σκοπέλου (Ν.Ι.Κ.Ο.Σ.), διοργανώνει τη Διεθνή Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Βορείου Αιγαίου για τις κλάσεις ORCi, ORC club, IRC. Η Διεθνής Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Βορείου Αιγαίου διεξάγεται από τις 4 έως τις 11 Αυγούστου 2012 στη Σκόπελο, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του Δήμου Σκοπέλου. Τα πρόγραμμα των αγώνων, αναλυτικά, έχει ως εξής:

■ Παρασκευή, 3 Αυγούστου
16:00 - 20:00 Εγγραφές, Επιθεωρήσεις Σκαφών, Ζύγισμα πληρωμάτων
■ Σάββατο 4 Αυγούστου
09:00 - 18:00 Εγγραφές, Επιθεωρήσεις Σκαφών, Ζύγισμα πληρωμάτων
20:00 Συνάντηση Κυβερνητών
21:00 Τελετή Έναρξης
■ Κυριακή 5 Αυγούστου
12:00 Ιστιοδρομία Inshore για τα ORC Club
14:00 Ιστιοδρομίες Όρτσα-Πρίμα ή Inshore για τα ORCi και IRC
■ Δευτέρα, 6 Αυγούστου
12:00 Ιστιοδρομία Short Offshore για τα ORCi και IRC
■ Τρίτη, 7 Αυγούστου
12:00 Ιστιοδρομία Short Offshore για τα ORC club
14:00 Ιστιοδρομίες Όρτσα-Πρίμα ή Inshore για τα ORCi και IRC
■ Τετάρτη, 8 Αυγούστου
Ημέρα Ξεκούρασης
■ Πέμπτη, 9 Αυγούστου
11:00 Ιστιοδρομία Long Offshore για όλες τις κλάσεις
■ Παρασκευή, 10 Αυγούστου
Ιστιοδρομία Long Offshore συνέχεια
■ Σάββατο, 11 Αυγούστου
12:00 (1) Ιστιοδρομία Όρτσα-Πρίμα για τα ORC club, και
Ιστιοδρομίες Όρτσα-Πρίμα για τα ORCi και IRC
20:30 Απονομή Επάθλων

N.A.I.S.W. 2012

NORTH AEGEAN INTERNATIONAL SAILING WEEK

Thessaloniki Offshore Racing Club (Th.O.R.C) is proud to announce that the North Aegean International Sailing Week (N.A.I.S.W.) for 2011 will again be held in Skopelos island, from 4 to 11 August.

Boasting years of experience, Th.O.R.C.’s Organizing Committee is well familiar with the recipe for a successful carrying out of its crown event, the N.A.I.S.W. Last year's success in simultaneously organizing the best National Offshore Championship in parallel with the N.A.I.S.W., has led the Committee to hold to her decision in hosting the races at an island of exquisite beauty -situated conveniently in the center of the Aegean Sea- in an attempt to accomplish the best possible outcome for all parties involved.

TH.O.R.C., in collaboration with the local Nautical Club of Skopelos have already begun preparations aiming to make the best out of the event both in the water as well as ashore, where a wide array of events is scheduled to take place, with the support of Skopelos Municipal Authorities.

Th.O.R.C. invites everybody to this fair, tough and enjoyable regatta in the center of Sporades Island Complex, the hospitable and picturesque island of Skopelos, where the pine trees reach the seashore, the beaches are beautiful and the magnificent island tradition oozes from every part of the Capital and the rest of its villages.

Source: N.A.I.S.W.

Δ.Ι.Ε.Β.Α. 2012

ΔΙΕΘΝΗΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Η διοργάνωση της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Εβδομάδας Βορείου Αιγαίου θα πραγματοποιηθεί στη Σκόπελο από 4 έως 11 Αυγούστου 2012.

Η συνταγή για την επιτυχία της Δ.Ι.Ε.Β.Α. είναι γνωστή στην Οργανωτική Επιτροπή και μετά την επιτυχημένη διοργάνωση στο πανέμορφο νησί της Σκοπέλου, σχεδόν στο κέντρο του Αιγαίου, θα προσπαθήσει και το 2012 να πετύχει το καλύτερο για όλους.

O Ναυτικός Όμιλος Ανοιχτής Θάλασσας, με τη βοήθεια του τοπικού Ομίλου Ν.Ι.Κ.Ο.Σ. υπόσχονται μια εξαιρετική διοργάνωση τόσο σε θάλασσα, όσο και στεριά, όπου με την Υποστήριξη του Δήμου Σκοπέλου θα πραγματοποιηθούν πολλές εκδηλώσεις.

Σας περιμένουμε όλους, στο φιλόξενο και γραφικό νησί των Σποράδων, με τα πεύκα που φθάνουν στη θάλασσα, τις πανέμορφες παραλίες και την νησιώτικη παράδοση που χαρακτηρίζει τη Χώρα και τα υπόλοιπα χωριά.

Πηγή: Δ.Ι.Ε.Β.Α.

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

του Σπυρίδωνα Σιάμου
(2o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Στου ποιητή το πέτρινο,
στο πατρικό του σπίτι,
εφτά σκαλιά σαν ανεβείς, εκεί θα δεις καθρέφτη.
Αυτός δε δείχνει πρόσωπα, αυτός δε δείχνει φάτσες.
Δείχνει μορφές και χρώματα, δαιμόνων, μα και ζώων,
μπορεί και θάλασσες βαθιές, φωτιές και παραζάλη ˙
δείχνει αυτό που ’ν η ψυχή εκείνου που κοιτάζει.

Έφταναν σπίτι του πολλοί με δώρα και πεσκέσια,
αγρότες, άρχοντες σωρός, γυναίκες, καλλιτέχνες.
Και τους προσφέρονταν καφές, συζήτηση και πνεύμα.
Μα όταν στα ενδότερα να μπουν επιθυμούσαν 
στην πόρτα δεξιά εκεί,
άξαφνα, ο καθρέφτης.

Έκπληξη τρόμος, ταραχή σαν έβλεπαν στο τζάμι
τέρατα φοβερά, οχιές, σκοτάδια κι ερινύες.
Παίρναν τον δρόμο της φυγής και δεν ξαναγυρίζαν
κι αυτόν τον κύρη του γυαλιού για μάγο τον νομίζαν.
Κείνος λυπότανε πολύ γιατί ’θελε τους φίλους
μα μόνος έμενε χωρίς να ξέρει την αιτία ˙
αφού όταν κοιτάζονταν ο ίδιος στον καθρέφτη,
έβλεπε ηλιοστέφανα, Χριστό και περιστέρια.

Ένα πρωί κάτι παιδιά, που ξέραν τι συμβαίνει
μ’ αντάλλαγμα μια ζωγραφιά, τι φταίει θα του λέγαν.
Χαίρονταν σαν τον κοίταζαν να φτιάχνει δύο ψάρια
με χρώμα ωραίο χρυσαφί, το ένα δίπλα στ’ άλλο.
Κι ύστερα άνδρα δυνατό, πάνω στο πιο μεγάλο.
Κράτησαν την υπόσχεση, του εξήγησαν πως έχει,
λόγο καλό και συμβουλή γι’ αντάλλαγμα του δώσαν.
Να ρίχνει στον καθρέφτη του ένα λευκό σεντόνι,
όταν γυναίκα όμορφη και ποθητή ζυγώνει.

(Μεσσηνία)

"ΖΩ..."

της Χρυσούλας Λουλοπούλου
(2o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Ο καλός μου εαυτός σκότωσε
τον κακό μέσα μου
και χρόνια τώρα ζω ευνουχισμένος,
υπόδειγμα ηθικής,
μέσα σε μια κόλαση απωθημένων,
τρισάθλιος θεματοφύλακας των "πρέπει"
εγώ, ο γραφικός δυνατός - αδύναμος,
ζω σ' ένα νεκροταφείο επιθυμιών,
που τα κουφάρια τους με στοιχειώνουν
αν τολμήσω να κλείσω τα ταλαίπωρα μάτια μου τις νύχτες,
ζω βλέποντας με φρίκη τους σταυρούς
που πάνω τους κάρφωσα τις αντιστάσεις μου
με τα ίδια μου τα αφελή χέρια,
ζω αντικρίζοντας τον ήλιο θαμπά
μέσα απ' τις γάζες των αποστειρωμένων μου συμπεριφορών,
ζω μισώντας εμένα, τον ανάξιο μονομάχο του εγώ μου,
αναπνέοντας τη βρώμα απ' το θειάφι που έριξα στην ψυχή μου
για να σκοτωθούν όλα τα ζιζάνια εντός μου,
ζω, θλιβερός γυρίνος που κολυμπά με μόχθο ανυπόφορο,
σε ένα λάκκο από "μάλιστα!" που με καταπίνει,
ζω σαν καλός άνθρωπος,
χωρίς να κινώ υποψίες για την αυτοδικία που ετοιμάζω,
ζω καταστρώνοντας νυχθημερόν σχέδια
για την τιμωρία και τον εγκλεισμό του δολοφόνου...

(Καρδίτσα)

ΑΝΑΤΟΜΙΑ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ

του Θεόδωρου Σαντά
(3o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Δε θα μιλήσω για Σιβυλλικούς χρησμούς
της Βασίλισσας του Σαβά
για την ιαματική τη δική σου θα μιλήσω
για των ματιών σου τη θάλασσα
και τ’ όνειρο που γεννιέται από σένα
και το οικειοποιείται η ποίηση.

Ποιος θα μου το’ λεγε, ότι οι θεές της Σοφίας
θα εξακόντιζαν τη σκέψη στο άπειρο
να στοχάζομαι ελεύθερα.
Ποιος θα μου το’ λεγε ότι το κύτταρο των βοτάνων
θα επιτύγχανε την αιμοκάθαρση των απελπισμένων.

Κι είναι ένα «δώρο Θεού»
να μπορώ να οδηγώ το άρμα
της ποίησης με το γέλιο της μάνας μου.!
Κι είναι μια δεύτερη αλήθεια
ότι ποτέ μου, «δεν εκόμισα γλαύκα εις Αθήνας»
να θαμπώσω το αθώο το βλέμμα.

Τον ταπεινό μου το στίχο
στα πλάγια της Οίτης μ’ αγάπη τον μπόλιασα
και στη γύμνια της Όθρυς
σαν Δευκαλίωνας τις πέτρες μου πέταξα
ν’ αλαφρώσω την κιβωτό της ψυχής.

Κι είναι αλήθεια ότι ο στίχος της ποίησης
είναι μια ανατομία τ’ Ουρανού
στα παρτέρια της γης
να μπορώ να υπάρχω μια εδώ
και μια πέρα απ’ το σύννεφο
έτσι σαν φτερό που ζυγίζει ένα τίποτα
να σου λέω την καλημέρα της Άνοιξης.

Κι αν εσύ είσαι η αγαπημένη
του Ολύμπιου Θεού
εμείς στη δικιά μας αράχνη
θα πλέξουμε τα ποιήματα της καρδιάς
την ώρα που γιορτάζουν
δυο όμορφα μάτια
τη γενέθλια ώρα τους!

(Θεσσαλονίκη 13.03.2012
Αφιερωμένο από τον ποιητή στην ιατρό του, Αθηνά Μαργατίνα, για τα γενέθλιά της)

Λυκόφως

του Αντώνη Πυροβολάκη
(1o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Μέσα απʼ τις τρίλιες του λυκόφωτος της αύρας οι ηδονοβλεψίες,
ανέμισαν στο σπίτι κόκκινους θανάτους, το πλατάγισμα της γλώσσας μιας νύχτας που ερχόταν.
Μάταια δυο χιονάτα ρόδα προσπάθησαν να σκαρφαλώσουν στις τελευταίες ηλιαχτίδες
δυο ακόμα αυταπάτες ομορφιάς στη στατιστική του ξεγραμμένου,
μικροί ανιδιοτελείς θάνατοι, δυο άσπιλα λευκά φιλιά στα μάγουλα του δειλινού.

Τα παιδικά γέλια ξυπνήσανε το δρόμο, φίδι που σύρθηκε στʼ ανήλιαγα στενά
κι ένα φωτιστικό σαν τον Ιούδα κρεμασμένο θα πρόδιδε την σκοτεινιά κι απόψε.

Νυχτώνει και το δωμάτιο πρέπει να συγυριστεί
σε λίγο θα με επισκεφτεί ο ρόγχος των χρωμάτων.
Τα ερέβη που καραδοκούν στις σκιερές γωνίες
μου υποσχέθηκαν να κάνουν ήσυχα τη δουλειά τους σαν αρχίσει να εκπνέει το γαλάζιο
και τα στοιχειά των λάκκων πάντα είναι συνεπή.

Χάθηκες στη βουή, κάτω από τα γλυφά κρυφοκοιτάγματα των σωρειτών
αγέρας έγινες ένα θρασύδειλο μελτέμι
κι εγώ απόμεινα εκεί μπροστά στα περιπολικά να αναρωτιέμαι
του νόμου ποια παράβαση θα χρειαστεί
για να με φυλακίσουν στο υδάτινο κελί μιας βρόχινης σταγόνας.

Απόψε μου τελειώσανε τα χάπια που σε στέλνουν στα λαγούμια του λήθαργου.
Απόψε οι χίμαιρες του ύπνου κακιωμένες
κάτω από το βλέμμα της ξαγρύπνιας θα λουφάξουν.

Μελάνι έγινα, μια πληγή από σκοτάδι πάνω σε τούτο το ανάλγητο λευκό
κι εσύ μια μεθυσμένη Ιουλιέτα να μου μιλάς για τις αγάπες των τροπικών
τις σαρκοβόρες ορχιδέες του αρχιπελάγους δυτικά του Ινδικού.

Φωνάξτε μου τη χαραυγή.
Με ένα ήλιο αναπτήρα του αέναου, το τσιγάρο μου να ανάψει,
οι στάχτες μίας νιότης που την τράβαγαν απʼ τα μαλλιά τα χάη
του απείρου να γκριζάρουν τους κροτάφους.
Κι εγώ από φράουλες κι αψέντι πεθαμένος να μυρίζω μιας γαρδένιας μαρασμούς.
Όπως παλιά.

Ζωή σαν πυροτέχνημα.
Ζωή σαν γερασμένο αηδόνι.
Στη λεωφόρο με τα αστέρια και τα ρημαγμένα όνειρα.

(Χανιά)

Ένα καράβι

του Αντώνη Πυροβολάκη
(3o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Ένα καράβι περιμένει να σαλπάρει για το έρεβος.
Τι να 'ναι άραγε η ζωή;
Ένα κάλπικο διαμάντι που αιχμαλωτίζει ηλιαχτίδες.
Η συνωμοσία μιας ανάσας κι ενός κεραυνού.
Νύχτα που διασπείρει άστρα ψεύδη.
Καταλαβαίνεις μικρέ μου πρίγκιπα, καταλαβαίνεις;

Τα όνειρα διόδια στον αυτοκινητόδρομο της λήθης.
Ένα φευγαλέο σκηνικό από χρώμα και αλατισμένα ματοτσίνορα.
Ένα τραγούδι κωφαλάλων είναι η μεγάλη λύπη.
Υπήρξαμε άραγε ποτέ εδώ ή ήμασταν παραίσθηση του χάους;
Μονάχα οι αγέννητοι μπορούν να ψιθυρίζουν ένα όχι.
Μονάχα οι νεκροί μπορούν να αρνηθούν το ναι.
Καθένας παίρνει το λαχνό του στη λαχειοφόρο αγορά του πόνου.
Κι εμείς σκιές, φοβέρες του φωτός, που ανατινάζονται τα μεσημέρια στην ανυπαρξία.
Καταλαβαίνεις τι μοιρολογεί το ανοιξιάτικο αγέρι στις γαζίες;

Μία μεγάλη αγάπη που τελειώνει είναι η ζωή.
Για αυτό τα δειλινά ποτέ δε μαρτυρούν τον ύστατο τους πόθο.
Ματώνουν τις ματιές κι ύστερα χάνονται στο πουθενά.
Θαλασσοπούλια που κουτσαίνουν στους κάβους του νόστου θεού.
Έχω ένα μπουκαλάκι ίλιγγο στην τσέπη κι ένα σκοτάδι στο μυαλό.
Δοκίμασε με. 
Μυρίζω φύκια κι ουρανό.

(Χανιά)

Μυστικό

του Θωμά Μακρή
(Έπαινος Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Αυτό που τρέμω να σου πω
και μου κολλάει στα χείλη
το 'σκασα σε μια μέλισσα
σ' ανθό από τριφύλλι
...Όμως ξεχάστηκε αυτή
πιάνει το κάνει μέλι

Σ' οξόβεργα πιάνω πουλί
τότες που κοπαδιάζουν
χτενίζουν τα φτεράκια τους
για το νοτιά 'τοιμάζουν
...Στ' αυτί του βάζω ψίθυρο
και το 'κανε τραγούδι

Τ' ανέμου το 'μπιστεύτηκα
που στρίβει απ' τ' ακρωτήρι
στα φουσκωμένα τα πανιά γέρικου τρεχαντήρι
νάρθει τα ξημερώματα που η γειτονιά κοιμάται
...Το νυχτικό σου χάδεψε
και τόκανε ξαγρύπνια.

(Γλώσσα Σκοπέλου)

ΜΕΣΟΒΔΟΜΑΔΟ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ

της Κωνσταντίνας Ράπτη
(1o Βραβείο Α' Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού
"Καισάριος Δαπόντες")

Με κυνηγάει βάναυσα το χθες…

Πρωί Δευτέρας σκίζω τα γραμμένα…

Μα απόμειναν σαν λόγχες οι ενοχές…

Ξοπίσω μου να τρέχουν δίχως φρένα…

Αφήνω τις ανάσες μου στο φως…

Η Τρίτη θα με βρει αποκομμένη…

Το σώμα μου στα βράχια ναυαγός…

Και η ψυχή μου ανήλεα λαβωμένη…

Καράβι στη στεριά να ξεστρατώ…

Τέταρτη μεσοβδόμαδο που κλαίει…

Τ’ ολόκληρο που πούλησες μισό…

Και τ’ άλλο του μισό να παραπαίει…

Η Πέμπτη θα με βρει σ’ άδεια σκηνή…

Και η Παρασκευή σε λάθος πλάνο…

Το Σάββατο σταλάζει από χολή…

Φεγγάρια που μου έταξαν τα χάνω…

Σαν άνοιξης λουλούδια θα ντυθώ…

Και Κυριακή θα βγω στο ακρογιάλι…

Από τις στάχτες μου θα γεννηθώ…

Και θ’ αγαπήσω τη ζωή και πάλι…

(Ωρωπός)